“Wat ga je doen na je studie?” Hoe vaak die vraag me de afgelopen maanden niet gesteld is… Dat krijg je als je een stage doet die niet 100% aansluit op je opleiding. Een plek waar mensen vragen bij stellen. En heel eerlijk: ik weet het antwoord niet. Ik vind zoveel dingen leuk, wil heel veel dingen doen en tegelijkertijd vraag ik me soms af waarom ik nu al een antwoord moet vinden op al die vragen.
Alles is mogelijk. Dat is wat je tegenwoordig te horen krijgt. En dat is ook wat ik de afgelopen maanden leerde. Ik weet niet of ik na mijn studie Journalistiek verder wil studeren of gelijk aan het werk wil. Het werken tijdens mijn stage beviel enorm goed en ‘echt’ aan het werk zijn is fantastisch leuk.
Maar tegelijkertijd: er is zoveel te leren en ik kan niet wachten om me nog meer te kunnen verdiepen in een specifiek onderwerp, wellicht richting (media)psychologie, theater/drama, religie of politiek. Bovendien, als ik toch besluit te gaan werken: kan ik überhaupt een baan vinden? En wat wil ik dan? Weet ik wel wat ik wil?
Ik wil verhalen maken. Ik wil in contact komen met mensen. Ik wil mooie dingen doen. Maar met dat lijstje kan je natuurlijk niet aankomen op een sollicitatiegesprek. Dan kan je net zo goed zeggen dat je goed bent in schrijven voor de doelgroep ‘drie-jarige eenhoorns met twee hoorns’.
Ik wil mijn weken niet vullen met 40 uur per week zitten achter een computer op een kantoor. Ik wil niet louter mensen spreken via de telefoon of een kort mailtje. En ik wil niet pretenderen een objectieve journalist te zijn, die onafhankelijk van alles kan publiceren. Maar wat wil ik dan wel?
Ik wil kritisch zijn waar nodig, maar open en begripvol waar mogelijk. Ik wil vanuit eerlijkheid en oprechtheid werken. Ik wil leuk en constructief contact met mensen. Ik wil vertrouwen geven, delen, krijgen en hebben. Ik wil dingen proberen. Ik wil dankbaar zijn. Ik wil mijn persoonlijkheid achterlaten in mijn werk. En ik wil lief zijn voor alle mensen die ik tegenkom.
Ik wil eropuit, met mensen praten, verhalen maken, verder leren en me verder blijven ontwikkelen. Ik wil aan de slag met Gewoon Suus dus, als journalist en tekstschrijver. En ooit wil ik een boek schrijven. Ooit.
Wat ik wil doen na mijn studie? Ik weet het niet. En totdat ik het weet wil ik van alles doen, heel veel leren en dromen van wat gaat komen.
“Jouw dromen van vandaag zijn misschien niet die van morgen. Laat een droom je doen voortbewegen, niet vastzetten.”
~ Ish Ait Hamou
Hoi Suus, wat ik mooi zou vinden, is als je een soort reeks zou maken over ouderen en hun verhalen uit de oorlog en de impact die die tijd heeft gehad op hun latere leven. Niet de ” bekende” verhalen, maar de ” kleine” verhalen
Wat een goed idee. Wellicht dat ik hier binnenkort eens aandacht aan kan besteden. Ken je zelf mensen met dit soort ‘kleine verhalen’ die ik hiervoor misschien zou kunnen spreken?