Gewoon taal dus: Wouden zijn donkere bossen.
Soms vraag ik me af waar mijn enthousiasme over de Nederlandse taal vandaan komt. Ik ben vroeger niet bestookt met spreekwoorden, had geen juf die taal met leuke liedjes aanleerde op de basisschool en een echte talenknobbel… Frans, Duits en Engels zijn niet mijn sterkste punt zeg maar. Totdat een goede vriendin mij herinnerde aan iets van vroeger. Als ik voor de zoveelste keer ‘wilden’ verhaspelde naar ‘wouden’, zei mijn vader steevast: “Wouden zijn donkere bossen”.
Gewoon taal dus: Bemoei jij je met je eigenschappen.
Molens, nuchterheid, het koningshuis, kaas, de Elfstedentocht, democratie, stroopwafels, dijken, gedoogbeleid, Amsterdam, hagelslag, participatiesamenleving, tulpen: het schijnt allemaal te horen bij Nederland. Leuke weetjes, mooie stukjes, twijfelachtigheden, schitterende systemen, toeristische eigenschappen Allemaal een deel van het geheel dat we Nederland noemen. Maar mijn favoriete stukje Nederland is Nederlands. Taal. Want dat is zeg maar echt… het ding van Paulien Cornelisse. Maar ook ik kan enorm van taal genieten. Daarom vanaf vandaag, elke twee weken: Gewoon taal dus.
“Gewoon taal dus: Bemoei jij je met je eigenschappen.” verder lezen