“Wie van jullie hier heeft diabetes? Of een kind, ander familielid, vriend of vriendin met diabetes?” Als een geregisseerde wave gaan alle handen in de zaal omhoog. Joh. Een diabetes-informatieavond. Ik kijk om me heen en wordt er weer even aan herinnerd: er zijn er meer van deze soort.“Ik ben mens.” verder lezen
Het is bijna zover. De dag dat ik de sensor krijg. Een diepe wens voor veel diabeten, op dit moment voor mij toch vooral een heel spannend vooruitzicht. Het boekje wat ik moet lezen ter voorbereiding wacht al een paar dagen op de kast, totdat ik het vol vertrouwen opensla. Maar misschien moet ik wel accepteren dat het starten met de sensor vooral gepaard gaat met heel veel twijfels.“Suus aan de sensor: een eeuwige strijd.” verder lezen
Het is donderdag 21 december. De donderdag voor Kerst. De telefoon gaat. “Met Daniëlle, diabetesverpleegkundige.” Had ik een afspraak? Nee. Oei. Dat betekent meestal niet veel goeds. “Ja, ik heb goed nieuws voor je”, praat ze verder. Mijn hart maakt een sprongetje. “We kregen goed nieuws van de leverancier.” Dat kan maar een ding betekenen. “Je kan beginnen met de sensor.” Yes! Eindelijk!“Suus aan de sensor: ga je mee op reis?” verder lezen
