“Ik ben eenendertig en heb dertig jaar diabetes”, vertelt de man vooraan de zaal. Sportief type, getrouwd en diabeet. Geroezemoes rommelt door de zaal. “Hij weet dus eigenlijk niet beter”, hoor ik twee rijen voor me. Nee. Als je vanaf je eerste jaar diabetes hebt, ben je weinig anders gewend. Je weet niet beter. Dat zal het dan ook wel makkelijker maken…“Ik weet niet beter.” verder lezen
Mijn hoofd voelt duf, nog niet wakker voor de dag die aangebroken is. Sleutel in het slot, achterlicht aan. Slaperig manoeuvreer ik mijn fiets de schuur uit, de donkerte van de vroege ochtend in. Een ochtend die steeds donkerder wordt, naarmate de winter dichterbij komt. Niet veel later zit ik, net als alle eerdere vroege ochtenden, op de fiets richting het station. Toch voelt het deze keer anders.““Niet alleen naar huis fietsen, hè?”” verder lezen
