Suus aan de sensor: update!

Zo. Dat was alweer een tijdje geleden. Schrijven over dat kleine champignonnetje dat 24 uur per dag op mijn buik geplakt zit. Maar daarom: tijd voor een update. Want het is een spannende week. Althans, zo voelt het. Volgende week is het D-day: het eerste moment waarop gecheckt wordt wat het resultaat is van drie maanden sensor. Duimen, duimen, duimen voor een positieve uitslag.

“Suus aan de sensor: update!” verder lezen

Ik ben mens.

“Wie van jullie hier heeft diabetes? Of een kind, ander familielid, vriend of vriendin met diabetes?” Als een geregisseerde wave gaan alle handen in de zaal omhoog. Joh. Een diabetes-informatieavond. Ik kijk om me heen en wordt er weer even aan herinnerd: er zijn er meer van deze soort. “Ik ben mens.” verder lezen

Suus aan de sensor: slapeloze nachten.

Pfff… Zo. De eerste week zit erop. De neiging om die sensor in de prullenbak te smijten, mijn insulinepomp van mijn lijf te trekken en gewoon in bed te blijven liggen met de gordijnen dicht, heb ik weten te onderdrukken. De sensor zit nog steeds, de insuline stroomt soepel mijn lijf binnen en ik zit achter mijn laptop dit verhaaltje te typen. So far, so good. “Suus aan de sensor: slapeloze nachten.” verder lezen