Laatst las ik een prachtig artikel, of nou ja, de helft van het artikel. Wachtend bij de kapper sloeg ik een tijdschrift open op een artikel van drie pagina’s. Een prachtig verhaal, maar ik heb het nooit helemaal kunnen lezen. “Moeten uw haren ook gewassen?” Tijdschrift dicht, verhaaltje klaar. En dat is eigenlijk altijd mijn probleem met mooie Human Interest-artikelen: Ik lees ze nooit helemaal.
Voor mij is Human Interest een van de mooiste vormen van journalistiek. Je verdiepen in mensen, emoties en ervaringen. Gedurende een artikel steeds dichter bij iemand komen te staan, tot je diegene bijna aanraakt en je het niet meer los kunt laten. En toch lees ik minder vaak Human Interest dan ik zou willen.
Tijdgebrek
Simpelweg doordat ik er de tijd niet voor neem. Uitgebreide artikelen lezen gebeurt toch vaker in de wachtkamer van de dokter, dan dat ik er daadwerkelijk voor ga zitten. En je moet er juist voor gaan zitten. Want je kan er niet even vluchtig doorheen lezen. Human Interest vraagt tijd en aandacht en soms is dat heerlijk.
Leegloop
Maar niet alle Human Interest heeft de factor Interest. Zo las ik het gehele interview met Gordon in Volkskrant Magazine. En die beste man zal het best zwaar hebben gehad en oprecht zijn leven verdrietig vinden. Maar moet Volkskrant Magazine zich lenen voor een artikel waarin iemand volledig leegloopt over alles wat mensen hem misdaan hebben?
Maar ja, ieder z’n ding. Ik ga me in ieder geval voornemen meer tijd vrij te maken voor echt goede artikelen, over echte mensen. Want wat is er mooier dan elkaar verhalen vertellen vol emotie en ervaring? Dat doen we immers al eeuwenlang, van generatie op generatie.