Molens, nuchterheid, het koningshuis, kaas, de Elfstedentocht, democratie, stroopwafels, dijken, gedoogbeleid, Amsterdam, hagelslag, participatiesamenleving, tulpen: het schijnt allemaal te horen bij Nederland. Leuke weetjes, mooie stukjes, twijfelachtigheden, schitterende systemen, toeristische eigenschappen Allemaal een deel van het geheel dat we Nederland noemen. Maar mijn favoriete stukje Nederland is Nederlands. Taal. Want dat is zeg maar echt… het ding van Paulien Cornelisse. Maar ook ik kan enorm van taal genieten. Daarom vanaf vandaag, elke twee weken: Gewoon taal dus.
Tot over je oren, helemaal hoteldebotel, compleet smoor. Oftewel: enorm verliefd. Data na data staar je boven een prachtig, kanten tafelkleed naar jouw toekomstige droomman- of vrouw. Dagenlang sturen jullie elkaar appjes en na weken contact is het tijd om eerlijk te zijn. Razendsnel vliegen je vingers over het touchscreen. Bliep. Berichtje verzonden:
Vol verwachting wacht je af. De minuten worden uren, de uren worden dagen. Maar een reactie van je grote liefde blijft uit… Radiostilte. Heb je iets verkeerd gezegd?
Ja. Jouw lief bedoelde berichtje heeft een fatale komma opgeslokt. Je onwijs knappe date, zit thuis op de bank te staren naar jou berichtje en voelt zich nog groter dan de Grand Canyon. Je mag dan wel lekker zijn, maar ‘een enorm ding’: zo wil niemand genoemd worden.
Oké, in zo’n vaart zal het allemaal niet lopen. Waarschijnlijk leest je toekomstige levensverwant gewoon over de punt met een haakje heen. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen: gooi die komma de volgende keer weg én bedenk gelijk een beter compliment, waarbij je de eigenschappen op het juiste moment van elkaar scheidt met een komma. Als je dan op je volgende date in een goedkope snackbar een XXL frikandel bestelt, dán mag je naar je vrienden appen:
