Ken je dat? Van die dagen dat niets gaat zoals je wil? Zodra je uit bed stapt stoot je je teen tegen de poot van je bed, net aangekleed en wel gooi je je ontbijt door de hele kamer en zodra je de deur uitstapt weet je het al: je sleutel ligt nog binnen. Dat wordt een rondje bellen naar mensen met een reservesleutel. En dan is je dag nog niet eens begonnen.
Mijn dag begint soms ook zo, maar dan net een tikkeltje anders. Zodra ik uit bed stap, begint het me te duizelen. Ik meet mijn bloedsuikerwaarde en zie gelijk dat er een bergje suiker nodig is om deze dag nog een beetje goed te beginnen. Eenmaal aangekleed beneden nogmaals mijn waarde meten, maar helaas: de glucosestrips liggen nog boven, dus met mijn duizelige hoofd nog een keer de trap op en af.
Gelukkig zit die bloedsuiker inmiddels op een “ik kan weer denken”-niveau, dus tijd om een ontbijtje te maken. Maar na mijn suikershot van een kwartiertje daarvoor, is mijn trek in een beschuitje of een bakje yoghurt ver te zoeken. Met moeite eet ik toch maar wat, zodat ik in ieder geval veilig naar buiten kan. Maar even later voel ik me toch niet zo lekker. Ik meet mijn waarde, voor de derde keer in een uur tijd, en jawel: mijn bloedsuiker is omhooggeschoten, voorbij de sterren en de maan.
Diepe dalen, hoge pieken zullen we maar zeggen. De een zal zo’n start van de dag een motivatie vinden om nog harder zijn best te doen, de ander heeft de energie niet meer om er nog wat van te maken. Over het algemeen val ik in die laatste groep. Geen energie, moe van alle schommelingen en boos. Boos over wat er allemaal misgaat in die korte tijd. Denk dan nog maar eens: dit wordt een fantastische dag!
Soms word ik er een beetje hopeloos van. Dan wil ik dat het beter gaat, doe ik ontzettend mijn best, maar gaat het toch niet zoals ik wil. Vroeger leerde ik al dat je niet alles kan hebben wat je wil, maar dat blijft soms nog steeds een lastige les om te leren. Soms moet je accepteren dat het niet lukt. En als je dan alles een poosje later weer op de rit hebt, dan kan je denken: het is niet makkelijk, maar soms lukt het wél.
Hoi Suus. Je schrijft leuk. Heel herkenbaar, al zijn jouw zorgen weer anders dan de mijne. Ga zo door enne…misschien zou je ook kunnen vloggen? Oefening baart kunst, hoe meer en hoe vaker je schrijft (of vlogt?) hoe beter je wordt.
Succes!
Dankjewel! Ik denk er wel eens aan om te gaan vloggen, maar heb op dit moment nog niet de tijd en de goede invalshoek gevonden. Maar wie weet binnenkort 😉